Вечарына “Беларусь – мая Радзіма”
Выхавальнік Башаркевіч Алена Мікалаеўна
Слаўлю я свой край радзiмы,
Незгасальную зару
Як ты сэрцу майму мiла,
Дарагая Беларусь.
Пятрусь Броўка
(Выстава: кнiгi-альбомы «Беларусь», малюнкi дзяцей, рушнiкi, нацыянальныя касцюмы, дыскі).
1 Вядучы : Добры дзень усiм нашым гасцям.
2 Вядучы : Дзякуй вам, што прыйшлi да нас на свята, на
якім пойдзе гутарка аб нашай любай
Беларусі.
(Гучыць музыка. На стульчыках сядзiць выхавацельнiца з прытуленай да яе дзяўчынкай).
Дзяўчынка: - Белая Русь, матуля,
(звяртаецца да выхавацельнiцы)
Гэта дзўчынка?
Так?
Як называецца дзiўна…...
Ты пра яе раскажы.
Выхавацельнiца: - Белая Русь – Радзiма!
Перад табою ляжыць.
(Дзецi стаяць за столiкамі. У кожнага свая тэматыка. Паказ слайдаў. ( На фоне музыкi дзецi чытаюць вершы).
1-шы вучань : Беларусь - чароўны край,
Пушчы ды палеткi.
Па вясновых паплавах
Расцвiтаюць кветкi.
2-гi вучань: Беларусь – азёрны край,
Гарады ды сёлы.
Сiнi – сiнi небакрай,
Вечныя дубровы.
3-цi вучань: Беларусь – гняздо буслоў,
Птушак белакрылых.
Наша родная зямля,
Наш куточак мiлы.
Выхавацельнiца: А зараз мы запрашаем вас у галерэю гонару, якую
падрыхтавалi нашы хлопчыкi i дзяўчынкi.
Галерэя гонару – гэта гонар не толькi нашай краiны,
але гэта веданне яе ва ўсiм свеце.
1-шы вучань : Камунарка на ўвесь свет славiцца цукеркамi. Вельмі
смачныя цукеркi: «Рамонак», «Знiчка», «Бярозка»,
«Аленка», «Суфле».
Я iх раю пакаштаваць. А вось,што я зрабіла з фанцікаў.
Паглядзіце, якая прыгожая атрымалася кветка- гэта
сімвал Беларусі.
( Фанцiкi наклеены на паперу ў выглядзе кветкi)
2-гi вучань: Я таксама ганаруся сваей Радзiмай. Паглядзiце, якое
прыгожае i здаровае адзенне шыюць з нашага iльну.
(Манекен з адзеннем з ільну)
Яго з задавальненнем носяць людзi ў нас, і асаблiва
яно цэнiцца за мяжой.
Я вырашыла паказаць, якiя рэчы магу зрабiць сваiмi
рукамi.
(Дэманстрацыя сурвэтак, вырабаў з iльну)
Выхавацельніца: А яшчэ гонарам нашай Беларусі з’яўляюцца тканкі.
(Чытае свой верш Жылевіч Н.Ф.)
3-цi вучань: Мая мара быць трактарыстам. І ўжо цяпер
прыглядаюся, на якой машыне буду працаваць.
Вось я сабраў калекцыю трактароў, якiя мне
найбольш падабаюцца. Але пасля наведвання
прадпрыемства «Сельгастэхнiка», цвёрда вырашыў -
буду працаваць на трактары «Беларус».
(Дэманстрацыя калекцыi трактароў)
Выхавацельніца: Ты зрабiў правiльны выбар.
Гэты трактар ведаюць ва ўсім свеце.
4-ты вучань: Але ж наша краiна вядома не толькi трактарамi,
адзеннем, цукеркамi. У нас выпускаюць на ўвесь
свет вядомыя халадзiльнiкi, пральныя машыны
маркі «Атлант». Па сваёй якасцi яны не саступаюць
сусветным вырабам.
Мой тата кажа - надзейная тэхнiка.
5–ты вучань: Я займаюся спортам i з задавальненнем сачу за
выступленнямi нашых беларускiх спартсменаў. Я
ганаруся iх дасягненнямi i зрабiў вось такi альбом.
6-ты вучань: З прадвеку наша зямля славіцца песнямi. З вялiкiм
поспехам прайшлi канцэрты «Песняроў», «Бяседы».
«Сяброў». Усе ведаюць такiх спевакоў як Дайнека, але
калi выступае ансамбль «Харошкi», ногi так i просяцца
ў скок. Вось я сабрала калекцыю з iх запiсамi. Хто
зацiкавiцца – дам паслухаць.
(На стале ляжыць калекцыя запiсаў)
Выхавацельнiца: Пабываўшы ў галерэi гонару, так і хочацца сказаць.
1-шы вучань: Паклон табе, мой беларускi краю.
Ты – мой, я – твой: ад роду i навек.
Я зноў i зноў да сэрца прыкладаю
Твой лiст дубовы – як чароўны лек.
2-гi вучань: За хлеб, што ем, за песнi, што спяваю,
За шчасце звацца iменем тваiм -
Паклон табе, мой беларускi краю,
Ты - мой, я – твой: усюды і ва ўсiм.
Выхавацельніца: Ой, дзецi, хто гэта да нас ляцiць? Наш бусел i
заморскі птах.
(Iнсцынiроўка верша «Бусел»).
Бусел: Паклон табе, родная зямелька.
Заморскi птах: Вельмi стамiўся. Дайце, дзеці, прысесцi.
Выхавацельніца: Сядай, адпачні.
Хлопчык: Бусел, бусел,
Клёка, клёка.
Дзе ты жыў?
Бусел: Я жыў далёка.
За гарамi,
За лясамi,
Там, дзе Нiл,
На поўднi самым.
Хлопчык: Што за Нiл?
Бусел: Рака такая,
Нiбы мора,
Гаманкая .
А ў тым Нiле,
Хлопчык мілы,
Ёсць страшыдлы,
Кракадзiлы.
Хлопчык: Як жа ты там бусел жыў?
Бусел: Я не жыў –
Усе тужыў…
Дзе б не быў,
Дзе б нi лятаў
Родны край
Успамiнаў.
Заморскi птах: I сапраўды, людзі мілыя, ён у нас не жыў, а тужыў.
I мяне пазваў з сабой. Я прыляцеў паглядзець, што гэта
за край такi. Цi дазволiце мне пабыць у вас?
Выхавацельнiца: Цудоўна, дарагi птах з Нiла. Сядай на пачэснае
месца, у нас любяць гасцей i паслухай.
(Дзецi звяртаюцца да выхавацельнiцы)
А цi дазволiце нам расказаць пра сваю малую Радзіму?
(Расказ вучняў)
1-шы вучань: Калi мне цяжка на сэрцы, я ўспамiнаю сваю мясцiнку,
то адразу мне становiцца добра.
2-гi вучань: А як я ўспамiнаю сваю родную вёсачку, то станаўлюся
вяселым.
Заморскi птах: А цi можна мне запытацца ў дзяцей?
Выхавацельнiца: Пытайся.
Заморскi птах: А цi хацелi б вы жыць у такой краiне, як мая- краiне
шчасця, дзе трэба шмат працаваць, каб атрымаць шмат
грошай, але затое насiць дарагое адзенне, адпачываць
пад пальмамi, есцi смачна.
Мацi: Дзеткi, не слухайце яго. Вось у такую краiну Шчасця i
адправiлася мая дачка. Паслухайце, што яна мне
напiсала: «Любая мацi, даруй мне. Мне ўсё так абрыдла
ў нашай вёсцы, дзе няма мора, няма пальмаў, дзе я не
магу купiць дарагую машыну. Даруй мне, але я захацела
паехаць у краiну Шчасця.»
Ой сумна мне, сумна. Матчына сэрца вельмi балiць.
Бусел – птушка, заморскi птах, можа вы бачылі маю
дачушку? Як ёй там жывецца, мо часу няма ёй пад
пальмай пасядзць, паесцi заморскую ежу. Сумуе яна
там.
Бусел: Напэўна гэта твая дачушка перадала табе вестачку?
Мацi чытае: «Прымi мяне, даруй. Не адхiлi.» Я так i ведала.
Любая дзяўчынка,
Ты мая крывiнка.
Не сумуй, не тужы.
Едзь у Беларусь, сюды.
(Песня Данчыка «Зорачкi мае Беларусь»)
Заморскi птах: Загасцяваўся я ў вас, трэба дадому адлятаць.
Выхавацельнiца: Чаму ты так хутка сабраўся. Ты яшчэ
Мала даведаўся пра нашу краiну.
Заморскi птах: Але ж я сваю сумку з ядой забыўся, што
Я буду есці ў вас?
Выхавацельнiца: Не турбуйся. У нас смачна кормяць. Як пакаштуеш нашу яду, то
пра сваю забудеш.
Заморскi птах: Але калі ў вас спякота, дзе мне дзецца?
Выхавацельнiца: Дык у нас есць «Лядовыя палацы».
Заморскi птах: А як я захачу ў моры паплаваць?
Выхавацельнiца: А у нас есць Мiнскае мора, бассейны, нашу
краіну называюць сінявокай, у ёй многа рэк,
азер,на якіх адпачнеш лепей, чым на моры.
Заморскi птах: Я вельмі люблю чытаць. Што без сваiх кнiг буду рабiць?
Выхавацельнiца: У нас ёсць нацыянальная бiблiятэка, нават на сваёй
мове зможаш прачытаць.
Заморскi птах: А вечарам я люблю на ровары ездзiць.
Выхавацельнiца: Не хвалюйся, у нас ёсць супер-ровар «Бусел».
Заморскi птах: А што я буду насiць?
Выхавацельнiца: Адзнне «Элема», «Свiтанак», «Купалінка» славiцца ва ўсiм свеце. Заморскi птах: А як я пiць захачу?
Выхавацельнiца: А ў нас ёсць смачныя напоi «Дарыда».
Заморскi птах: А як мне сумна стане, што мне рабiць?
Выхавацельнiца: Схадзi на выступленне ансамбля «Харошкi».
Заморскi птах: Цi растуць у вас заморскiя раслiны?
Выхавацельнiца: Зводзiм цябе ў батанiчны сад.
Заморскi птах: А як я захачу ўбачыць сваiх звяроў?
Выхавацельнiца: Сходзiм у заапарк.
Выхавацельнiца: Нейкую думку маеш?
Заморскi птах: Маю. У мяне на Радзiме слугi, куды мне трэба на
насiлках носяць.
Выхавацельнiца: Не хвалюйся. Цябе ўсюды будуць вазiць нашы
аўтобусы «Радзiмiчы».
Заморскi птах: Усе мае жаданнi будуць выкананы – застаюся.
Выхавацельнiца: Мы нарадзiлiся ў мiрны час. Нам вельмі добра
жывецца. Тым не менш мы вяртаемся ў той далёкi
час саракавых, якi нiколі не бачылi, але якi помнiм.
(Гучыць музыка «Священная война»).
1 Вядучы: Успомнім усiх паiмённа
Горам успомнiм сваiм.
Гэта патрэбна не мертвым,
Гэта патрэбна жывым.
Мы датыкаемся да подзвiгу людзей, якiх узрасцiла
родная беларуская зямля, якiя абаранялi краiну ад
ворага. Мы датыкаемся да подзвiгу ўсяго
беларускага народа, да неўмiручай славы соцен
тысяч партызан Беларусi. Няхай наша Зямля
ўваскрэсiць сёння ўсiх, хто са зброяй у руках
абараняў родную зямлю.
Iнсцэнiроўка.
(Пад музыку «Ой бярозы ды сосны» дзецi ў ваеннай форме выходзяць на сцэну)
1– шы вучань – камiсар
2-гi вучань – радыст
3-цi i 4-ты вучнi – радавыя
5– ты вучань – медсястра.
Радавы: Таварыш камiсар! Атрымана радыёграма.
Камiсар: Таварышы байцы, у напрамку Брэст-Масква рухаецца
цягнiк з нямецкай сiлай i тэхнiкай. Загадваю: узарваць
цягнiк. Хто гатоў выканаць гэта заданне, крок уперад.
Радавы Патаповiч , узяць тол. Яго прыкрываюць
радавы Вараўка, Радавы Свiрскi.
Радавы: Таварыш камiсар! Заданне выканана.
Камiсар: Вярхоўнае камандаванне ўзнагароджвае вас ордэнам
Чырвонай Зоркi.
УСЕ: Служу Айчыне!
Выхавацельнiца: 70 гадоў мы жывем пад мiрным небам. Вайна
прынесла многа гора. 9200 спаленых вёсак,
разбураны амаль усе гарады, загiнуў кожны
3-цi жыхар Беларусi.
1-шы вучань: У родны край прыйшлi мы зноў,
Дзе радасна жылi.
Сябры, успомнiм пра сяброў,
Пра тых, што не прыйшлi.
2-гі вучань: I на дарогах франтавых,
Хавалi маладых.
Пад Ленiнградам i Масквой
Вятры пяюць пра iх.
3-ці вучань: У бiтвах палi змагары,
За вольны светлы час.
Дык спiце ж, воiны-сябры,
Мы не забудем вас.
(Відэоролік з хвілінай маўчання)
Выхавацельнiца: Удзельнiкау вайны засталося мала. Яны помняць
пра загiнуушых сяброў, а мы павiнны помнiць пра iх i
iм дапамагаць.
Вучнi нашай школы даглядаюць магiлу невядомых
лётчыкаў, загiнуўшых у часы вайны. Дапамагаюць
ветэранам па гаспадарцы, вiншуюць са святам.
(Відэоролік з ускладаннем кветак на Плошчы Перамогі ў Мінску)
1-шы вучань: I у буднi дзень, i радаснае свята
Сюды да плошчы шмат дарог вядзе.
Сягоння паўшым у баях салдатам
Народ вянкi до помнiка кладзе.
2- гі вучань: Нiбы на варту, каля абелiска
Паўсталi елкi у веснім шынялi.
Завецца плошчай Перамогi ў Мiнску
Адна з найлепшых плошчаў на Зямлi.
Выхавацельніца:
Гонар тым, хто паў за нашу Беларусь, каб яна стала
для нас краiнай Шчасця. I зараз мы з вамі
паспрабуем стварыць «Кветку шчасця». Кветка
складаецца з сямi пялёсткаў. У цэнтры кветкi
напiсана слова Радзiма. Прадоўжыце выказванні.
- Прыгожыя краявiды нашай краiны, што гэта….
(любоў да роднай зямлі)
- Наш народ гасцiнны. Але хто са зброяй на нас пойдзе, ад той жа зброi i загiне. Шмат ворагаў нападала на нашу краiну, i ўсе яны атрымалi адпор. Таму наш народ ганарыцца…..
( гiсторыяй краю)
- Шмат людзей мы бачым з ардэнамi i медалямi: у адных ваенныя, у другiх працоўныя. Гэта значыць, што дзяржава…...
(клапоцiцца аб ветэранах працы i вайны)
- Прайшоу Новы год. Вельмi шмат вы атрымалi падарункаў. Гэта…
( клопат дзяржавы аб дзецях)
- За 70 гадоў узнялiся з руiн гарады, вёскi. Дзякуючы чаму? ( плённай працы)
- Народ жыве, калi ў яго ёсць… (мова)
- Еўфрасiння Полацкая, Францыск Скарына, Кiрыла Тураўскi, Пётр Клiмук, Якуб Колас….( славутыя людзi)
Вось i атрымалася ў нас кветка шчасця. Вы павiнны жыць з любоўю да роднага краю, да прыроды, да людзей працы. Павiнны захоўваць сваю мову,помніць гісторыю, плённа працаваць, клапацiцца аб састарэлых людзях i ганарыцца тым, што вы жывiцё ў такой цудоўнай краiне – Беларусi. А нашы беларусы, якiя часта бываюць за мяжой, на пытанне , як мы жывём, адказваюць, што мы жывём у краiне ШЧАСЦЯ, бо Беларусь - наша слава и любоў. |